Jak rozliczać WDT według nowych przepisów?

Transakcje WDT oznaczające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów polegają na sprzedaży towarów handlowych zagranicznym podmiotom, którzy posiadają swoje siedziby oraz prowadzą działalność na terenie Unii Europejskiej. Przystępując do UE, Polska zobligowała się przyjąć pewne normy obowiązujące w tym zakresie.

WDT – co to takiego?

Jak wynika z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, mianem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów określany jest wywóz towarów z Polski do państwa zrzeszonego w UE innego niż Polska na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Aby mówić o WDT, musi zaistnieć jednocześnie szereg istotnych przesłanek. Wymagane jest, aby dostawca towarów był:

• podatnikiem, który prowadzi działalność gospodarczą,
• czynnym podatnikiem VAT,
• zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, przy czym rejestracja ta musi być dokonana jeszcze przed dniem nastąpienia pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Z kolei nabywca towarów musi być:

• podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub
• osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jednak jest zidentyfikowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub
• podmiotem niewymienionym powyżej, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które objęte są procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą lub
• innym niebędącym podatnikiem podmiotem, pod warunkiem że przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Obowiązek podatkowy w WDT – kiedy powstaje?

Art. 20 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że obowiązek podatkowy w WDT powstaje w momencie wystawienia faktury przez podatnika, ale nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Od tej zasady istnieje jednak wyjątek, którym jest wykonywanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sposób ciągły przez dłużej niż miesiąc. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy upływa pod koniec miesiąca do czasu zakończenia dostaw towarów. Orzy tej okazji wypada przypomnieć o tym, iż zaliczka WDT nie oznacza powstania obowiązku podatkowego. Z tego też względu nie zachodzi obowiązek dokumentowania jej za pomocą faktury zaliczkowej.

Zerowa stawka VAT dla WDT

Zastosowanie zerowej stawki dla WDT jest możliwe, jeżeli podatnik spełnił 3 poniższe warunki:

• dokonał dostawy towarów na rzecz nabywcy, który posiada ważny numer NIP dla transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE, przy czym numer ten został podany podatnikowi,
• posiada dowody potwierdzające wywóz sprzedanych towarów z terytorium Polski i dostarczenie ich do nabywcy na obszarze innego państwa członkowskiego, aczkolwiek przed upływem terminu do złożenia pliku JPK V7 za dany okres rozliczeniowy,
• jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE w chwili składania pliku JPK_V7 wykazującego dostawę towarów,

Co w przepisach o WDT zmieniło się od 1 lipca 2023 r.?

Od 1 lipca 2023 r. zaczęły obowiązywać następujące zmiany w przepisach o WDT:

• sformułowanie „za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana” zastąpiono sformułowaniem „w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przez niego tej dostawy”, co w praktyce oznacza dokładnie tyle, że podatnikowi przysługuje prawo do wykazania/skorygowania WDT w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy,
• wprowadzono nowe zasady odnoszące się do okresu deklarowania WDT w przypadku otrzymania dokumentów, które potwierdzają wywiezienie towarów z terytorium Polski po zastosowaniu stawki krajowej,
• uregulowano kwestię korekt kursów walut w WDT – obecnie kurs do przeliczenia kwoty korekty podstawy opodatkowania na fakturze korygującej jest co do zasady taki sam, jak ma to miejsce w przypadku pierwotnego rozliczenia; co się taś tyczy zbiorczej faktury korygującej, to tutaj z tytułu opustu lub obniżki ceny nie trzeba stosować pierwotnego kursu do każdej z korygowanych transakcji.

Co powyższe zmiany oznaczają dla podatników?

Celem wprowadzenia przestawionych powyżej zmian było usprawnienie procesu handlowego oraz pozbycie się niejasności, jakie pojawiały się przy interpretowaniu przepisów. Podatnik, który otrzymał dokumenty potwierdzające dostawę towarów już po upływie terminu złożenia deklaracji VAT, może teraz skorygować transakcję w okresie powstania obowiązku podatkowego. To spore ułatwienie, bo wielu sprzedawców ma problem z terminowymi dostawami towarów lub otrzymaniem potwierdzenia dostawy. Z kolei przy wystawianiu zbiorczych faktur korygujących z tytułu opustu lub obniżki ceny sprzedawcy zyskali więcej elastyczności przy przeliczaniu kwot na tych dokumentach. W sprawie przeliczania walut istotne jest natomiast to, że efektywniejsze stało się zarządzanie ryzkiem walutowym, co odgrywa szczególnie istotną rolę dla sprzedawców e-commerce.